European secrets

De koffer ligt open voor me, rotzooi overal verspreid en een inpaklijstje afgestreept en verfrommeld naast me. Heb ik nu werkelijk alles? Volgens mij wel. Probleem is dat de weegschaal net 20.7 kilo aangaf en ik toch echt maximaal 20 kilo mee mag nemen. Maarja, ik ga echt geen paar schoenen eruit halen want ik heb alle 6 paar écht nodig. 

Wat is dan die reis waar ik zo voor zit te zenuwpezen? Morgen, of beter gezegd vannacht, is het zover.. dan vertrek ik naar Oost-Europa! Samen met 20 andere communicatiestudenten vertrek ik naar St. Petersburg, Moskou, Krakau en Boedapest. Ben benieuwd wat voor geheimpjes er te ontdekken zijn, wat voor Russische sprookjes mij ten deel zullen vallen en natuurlijk de heftigheid van Aushwitz bij Krakau. 

Twee weken ben ik uit de running, maar als ik terugkom zal ik jullie bijpraten met waarschijnlijk indrukwekkende verhalen en belevenissen! 

Als dit fantasievolle bouwwerk in st. Petersburg geen sprookjespaleis is, dan weet ik het ook niet meer. En dat mag ik gaan zien!

Dagdromen met oorpijn

Een dagdroom? Nou, niet bepaald. Verwacht je weg te dromen bij een fijn, fantasievol feestje, dan ben je bij dit festival aan het foute adres.

Na een miljoen keer de verkeerde kant op gestuurd te worden door ‘slimme’ Belgische politieagenten die niet even een bordje neerzetten, besluiten deze agenten drie uur na aanvang van het Daydreamfestival, een bordje te plaatsen voor die ‘domme’ Nederlanders. Nog even een kuilenparcours en een wedstrijdje inparkeren en we stappen eindelijk de auto uit. In de verte zie je torentjes van iets wat een soort van circustent lijkt. De doordringende bas sleept je meteen de realiteit in.

Wil je echt een dagdroom beleven, moet je net als ongeveer de helft van de bezoekers gewoon een lijntje coke snuiven of een pilletje nemen (jaja, die fouillering en die tassenzoektocht had erg veel nut, mocht zelfs mijn deodorant houden). Of je moet even in het erg smerige toilet gaan zitten, alhoewel dat meer een nachtmerrie is. Als je namelijk na een uur wachten eindelijk in het hokje zit en een rol wc-papier hebt bemachtigd, is de herrie van buiten zo groot dat het net lijkt of ze buiten een partijtje oorlog voeren.

Dat waren dus mijn Daydream ervaringen. Deze review heeft misschien een negatief tintje en ondanks dat ik de Bob én lichtjes onderkoelt was, heb ik toch een topdag gehad. Het is uiteindelijk toch wat je er zelf van maakt.

Voor de mannen onder ons

Wilders vertelt sprookjes

Er was eens een potliticus met radicale standpunten. De een zag hem als de grote blonde wolf, de ander meer als redder van Nederland. Nu heeft deze Limburgenaar een nieuw idee om het koningkrijk der Nederlanden te redden. In het tweede kasteel bespreekt hij het terugbrengen van de Gulden en benadrukt dit nogmaals met zijn sprekende vogels:

Geert Wilders ‏ @geertwilderspv


SP wordt nog eurofieler! Irrgang bij TROS-radio: "Als je een referendum houdt over terugkeer naar de gulden, destabiliseer je de hele EU"

3 MarGeert Wilders ‏ @geertwilderspvv

 

PVV wil gulden terug! http://bit.ly/xSfw6s

De politicus met Nederlands hipste kapsel pleit dat door minder economische groei en de eurocrisis de Euro Nederland jaarlijks 2.700 euro per persoon zou kosten. Verder is Nederland volgens de onderzoekers minimaal 127 miljard euro kwijt aan vasthoudende financiële reddingsoperaties voor dame in nood Griekenland. Maar is Wilders hiermee de enige? Eerste lakei van graafschap CDA Sybrand van Haersma Buma vindt het onbegrijpelijk dat hertogdom PVV de gulden terug wil: 'Als we afstand doen van de euro is de werkgelegenheid in ons kleine koninkrijk zo verdwenen. Een terugkeer naar de gulden is niet realistisch. Partijen die daarvoor pleiten, vertellen sprookjes.' 

Het gekke theefeestje

Annie Leibovitz does it again! Wederom een shoot gebaseerd op sprookjes, ditmaal niet voor Disney, maar voor Vogue! 'The mad teaparty' geïnspireerd door Alice in Wonderland.

And the oscar goes to... Renee!

Stiekem heb ik altijd al actrice willen worden. Eén van mijn dromen was dan ook -lekker cliché- de Oscar winnen.

Het was zelfs zo erg dat ik laatst een dagboekje van mezelf vond waarin ik mijn eigen oscarspeech had geschreven! Dus ik dacht: laat ik mezelf eens lekker voor schut zetten en deze met jullie delen:

'Graag wil ik (dan ga ik natuurlijk een beetje huilen) mijn familie bedanken voor de steun die jullie me hebben gegeven. Zonder jullie was ik nooit zo ver gekomen! Verder wil ik mijn mede-acteurs en -actrices bedanken voor hun geweldige spel. Als laatste Steven Spielberg; als maar ook iemand anders deze film had geregisseerd, dan was het me nooit gelukt! (Steven Spielberg zwaait zichtbaar geëmotioneerd naar mij). Dank jullie wel!' Dan loop ik in een prachtige jurk van Chanel Haute Couture met de oscar vastgeklemd naar beneden.

Natuurlijk is het natuurlijk onzin dat dit ooit gaat gebeuren, vooral omdat ik ondertussen gewoon communicatie studeer. Maar dromen, dat mag altijd!

Het samenbrengen van lievelingsverhalen

Iedere boekenworm kan je vertellen dat je favoriete verhalen een grote rol spelen in wie wij uiteindelijk zijn en hoe wij onze relaties vormen. De Duitse illustrator Simon Prades nam deze informatie mee in ‘Our Books’: Een serie van prachtige potloodschetsen die beroemde literaire werken representeren en de mensen waarmee Prades zich door deze werken verbonden voelt. Met inspiratie van o.a. Salinger, Albert Camus en Gabriel García Márquez, creërt hij persoonlijke illustraties die hij eerder associeert met de mensen, dan met hun literaire keuzes. Zijn manier om mensen en hun favoriete boeken samen te brengen!

Uit de speelgoedkist

Ook kabouters kunnen wel eens last hebben van een midlifecrisis..

Een snuifje verbeelding

Dit is nu een voorbeeld van een reclame die ik wél goed vind. Nina L'Elixir. Soms willen parfummerken net iets te veel in hun reclame stoppen, dan goed voor ze is. Deze reclame van Nina Ricci laat precies zien wat de parfum is; als je hem opspuit laat je je verbeelding zijn vrije loop gaan. Je creëert je eigen fantasie. Glazuurafbrekend zoet, maar daarom juist leuk!

Confronterende campagne

Al eerder heb ik over reclame-advertenties waarin sprookjes gebruikt worden gepost. Vaak waren dit grappige en vaak zoetsappige ads met een leuke twist. Amnesty international gebruikt daarentegen sprookjes op een geheel andere manier en ik kan nu niet zeggen dat ik dit zo'n sterk gegeven vindt. Eerder shockeren om aandacht te trekken voor het geweld tegen vrouwen, maar daar lenen volgens mijn mening sprookjes met hun moraal zich toch echt niet voor!

Gruwelsprookjes

Als je denkt aan sprookjes, denk je aan de gebroeders Grimm of Hans Christian Andersen. Zij schreven boeken met de sprookjes die we nu kennen, maar vóór hen was er Charles Perrault, met ‘Sprookjes van Moeder de Gans’. De gebroeders Grimm hebben zijn verhalen bewerkt en er meer ‘kindvriendelijke’ sprookjes van gemaakt, alhoewel die nog steeds tamelijk gruwelijk zijn. Want.. de meesten sprookjes liepen helemaal niet goed af, dus geen lang en gelukkig!

Doornroosje: In de versie van Perrault heeft de prins seks met de slapende Doornroosje en komen daar twee kinderen uit voort. Als Doornroosje wakker is wil haar moeder (die dus een menseneetster blijkt te zijn) deze kinderen opeten.

Roodkapje: In het sprookje van Grimm wordt Roodkapje bevrijd door de dappere houthakker, maar bij Perrault wordt ze voorgoed opgevreten.

Assepoester: Perrault beschrijft in details hoe er delen van de voeten van de boze stiefzusters worden afgesneden (om in het glazen muiltje te passen) en hoe als straf uiteindelijk hun ogen uitgepikt worden.

Ik denk niet dat ik mijn kinderen ga voorlezen uit ‘Sprookjes van Moeder de Gans’.

10 minuutjes (ligt eraan hoe snel je eet) lang gelukkig

Ik ben gek op chocolade. Alles met chocolade. Liefst badder ik in chocola. Nu is mijn zus netjes volgens de trends into cupcakes en maakte ze laatst deze chocoladecupcakes voor mij, de Dame Blanche versie. Hmmm... en plak maar op de dijen!

Ingrediënten voor 6 cupcakes:    

- 60 g roomboter                                
- 60 g kristalsuiker                              
- 60 g zelfrijzend bakmeel                    
- 1 eetlepel melk                                      

- 1 ei                                                
- 50 g pure chocolade, gebrokkeld

- 2 eetlepels cacaopoeder

En de witte chocolade frosting!

- 125 g boter
- 125 g poedersuiker

- 100 g gesmolten witte chocolade
 - 2 eetlepels melk

Maak eerst het basisrecept voor cupcakes en spatel als laatst de cacaopoeder door het beslag. Wanneer je de papieren bakvormpjes hebt gevuld duw je als laatst een stukje pure chocolade in het beslag. Bak ze en laat ze even afkoelen.

Mix de boter en de poedersuiker en laat ondertussen de witte chocolade smelten (kan in de magnetron of in een bakje boven kokend water). Spatel de afgekoelde chocolade door het mengsel en daarna de melk tot het een luchtig geheel wordt.

Spuit hierna de frosting op de afgekoelde cupcakes. Als finishing touch kun je nog wat strepen gesmolten pure chocolade door de frosting trekken en versieren met leuke besjes. Ik krijg er nu al weer honger van!

Willen je kinderen niet meer buitenspelen? Gebruik een app!

Kinderen zitten de laatste tijd alleen maar achter de computer. Hoe krijg je het dan voor elkaar om in de 'digitale' wereld kinderen weer massaal aan het buitenspelen te krijgen? Team Fairy Tale was de grote winnaar van de tweede editie van Startup Weekend Eindhoven en had een simpele oplossing voor dit probleem: Gebruik herkenbare beelden uit sprookjes en projecteer deze in de omgeving met een mobiele applicatie. De applicatie maakt gebruik van augmented reality. Op deze manier heeft team Fairy Tale een waardevolle niche gevonden door in te spelen op de wens van de ouders hun kinderen weer aan het buitenspelen te krijgen!  

Verhalen in de achtertuin

Voor een sprookje hoef je heus niet naar de Efteling. Je vindt ze gewoon in je huis of op straat! Tijdens een wandeltochtje naar de Albert Heijn kom je -vooral als je goed kijkt- vanalles tegen...

Een sprookjeswereld op doek

Ooit op een blauwe maandag (zeg maar gerust een blauw jaar), heb ik op de kunstacademie gezeten. Dit was een jaar vol creatieve uitspattingen, vaagheid en vooral veel verfvlekken. Dit wil niet zeggen dat ik hier niets van geleerd heb, ik heb er namelijk wel op een andere manier door naar kunst leren kijken. Op het eerste gezicht nietszeggende beelden, kunnen in jouw hoofd geheel nieuwe plaatjes worden. Vaak is het zo dat de kunstenaar zijn kunst op een bepaalde manier communiceert, maar dat jij er zelf je betekenis aan moet geven. 

Ik ben persoonlijk fan van surrealisme, omdat surrealisten de werkelijkheid verdraaien zoals zij die zien. Zo ontdekte ik laatst een reeks die nu als zomerexpeditie in Eindhoven te zien is, bij Galerie Willy Schoots. Kunstenaar Sander van Deurzen creeërt een verraderlijke, fantasievolle sprookjeswereld, die er van de ene kant happy uitziet, maar waar van de andere kant een donkere schaduw overheenvalt. Suikerzoete dromerige beelden, maar ook met een eigen soort aparte grimmigheid.
Dat is toch wat anders dan het zwarte vierkant van Malevitsj!

De kleine prins

Herinneren jullie je 'Le Petit Prince' nog? Dat boekje dat je voor Frans tijdens de middelbare school moest lezen? Mijn Frans was zo wonderbaarlijk goed dat ik eerlijk gezegd geen snars heb begrepen van heel het verhaal, maar kwam het laatst weer tegen en eigenlijk is het juist een prachtig boek. Een boek dat een kinderboek lijkt te zijn, maar stiekem volzit met diepzinnige en idealistische punten over het leven.

Het verhaal gaat over een piloot die neerstort in de Sahara en daar een klein jongetje ontmoet. Het jongetje blijkt een kleine prins te zijn, die op een asteroïde leeft. De kleine prins verveelt zich en vervolgt zijn tocht naar een aantal planeten waar hij meerdere persoonlijkheden ontmoet. Elk van deze persoonlijkheden stelt een volwassene voor met een obsessie, zonder zijn simpele verstand te gebruiken. Dat is eigenlijk het thema van heel het boek; het verlies van kinderlijke onschuld. Volwassenen zijn vergeten hoe het is om kind te zijn en houden zich bezig met nutteloze obsessies, waardoor ze de werkelijkheid uit het oog verliezen.

Maatschappijkritiek verpakt als sprookje. Naar mijn mening is dit boek een mooi, poëtisch verhaal voor alle leeftijden: kinderen voelen zich begrepen in een herkenbare fantasiewereld en volwassen staan weer even stil bij hun innerlijke kind.

* Leuk weetje: in 2003 is er een kleine planeet vernoemt naar het hoofdpersonage: 'Petit-Prince'.

'Met ziet slechts goed met het hart. Het echt belangrijke kan men met de ogen niet zien.'

'Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere.'
- Albert Einstein

Leven als prinses: een sprookje of een nachtmerrie?

Welk meisje droomt er nu niet van? Trouwen met een prins en daarbij een heuse prinses worden! Het prinsessenschap lijkt tegenwoordig een stuk minder magisch en sprookjesachtig…

Charlene Wittstok leek eindelijk de eeuwige playboy en vrijgezel prins Albert aan de haak te hebben geslagen. Echter iedereen praatte over haar diep ongelukkige gezicht tijdens de trouwerij. Iets wat ik best snap, want wat een druk staat er op je wanneer je een lijn ‘wettelijke troonopvolgers’ moet produceren én in de voetsporen moet treden van prinses Grace Kelly!

Natuurlijk herinnert iedereen zich Diana nog. Lady Di leek tijdens het huwelijk ook nerveus, ongelukkig en veel te mager voor haar prachtige Chaneljurk. Een huwelijk dat gedoemd was te mislukken, met Camilla Parker Bowles op de loer. Zelfs nu ze dood is, wordt ze nog niet met rust gelaten.

Er is altijd een uitzondering, deze keer in de vorm van Kate Middleton. Zij straalde en lachte op haar huwelijk in plaats van zenuwachtig te zijn. Ik ben benieuwd hoe haar jaren van staatsbezoekjes zullen vergaan, waarbij ze continu zal moeten glimlachen en er goed, maar niet té goed mag uitzien en vooral niet te veel mag praten aan de arm van manlief prins William. Hoe glamoureus het leven van een prinses ook lijkt… mij niet gezien! 

Psychologische sprookjes

Wie sprookjes alleen ziet als verhaaltjes voor het slapen gaan, heeft het mis. Volgens dr. Sigmund Freud (1856-1939) zijn sprookjes namelijk in relatie te brengen tot dromen. Bij Freud denk ik altijd aan die man met veel gezichtsbeharing die mompelt over de psychoanalyse en onderdrukte gevoelens, maar hij is natuurlijk ook gewoon hartstikke slim.

Onderdrukte gevoelens dus. Volgens Freud komen ze tot uiting in je dromen, maar ook in sprookjes. Deze gevoelens houden vaak wensvervullingen en seksuele verlangens in. De hoofdpersoon kampt vaak met problemen waarin de lezer zich vaak kan herkennen, zoals onbegrip, mishandeling, onzekerheid, faalangst, enzovoort. Volgens Freud zijn er vooral veel mythologishce elementen in sprookjes die duiden op een van de belangrijkste vragen van de mens: waar kom ik vandaan? Bijvoorbeeld bij het sprookje Roodkapje staat de wolf symbool voor de primitieve oerdriften van de mens. Er wordt ook wel gezegd dat de tocht van Roodkapje door het bos voor haar weg naar de volwassenheid staat en het rode kapje haar eerste menstruatie symboliseert. In de prinses en de kikker  is het seksuele verlangen van de prinses vervuld van angst en afkeer voor het onbekende. De kikker staat symbool voor deze afkeer, de seksuele evolutie is dan het meisje dat de afkeer overwint (wanneer ze dus de kikker kust).

From fairytale to horrormovie

Het belangrijkste element om bezoekers naar de bioscoop te lokken is de trailer van de film. De trailer laat zien waar de film over gaat, ademt de sfeer uit van de film en triggert je vooral om naar de film te gaan. Het zit hem dus in de editing! Maar wat nu als je een trailer zo gaat editen, dat een sprookje ineens veranderd in een horrorfilm? 

Boosaardige Arabieren

Het schijnt dat ik het college van Fontysheld Leo van de Pas gemist heb, maar mijn lieve bureaugenootjes wezen mij op de documentaire Reel Bad Arabs. Een interessante documentaire waarbij men bewust gemaakt wordt van het feit dat Hollywood de Arabier in een ontzettend slecht daglicht stelt. 

'They are portraid basically as subhuman.' 

Een leuk voorbeeldje is de Disneyfilm Aladdin, naar het sprookje 'Aladdin en de wonderlamp' uit Duizendeneennacht. Een film die wereldwijd door miljoenen mensen is bekeken, maar waarbij eigenlijk elk stereotiep die bestaat van Arabieren wel gebruikt wordt. Als eendimensionale karakters die heel arm zijn, gemeen, dom, ongeletterd, oversekst, gevaarlijk, incompetent, etc. Stel je voor dat 'de Nederlander' steeds zo wordt geportretteerd in films! Dan zou ik me bijna schamen om Nederlander te zijn. Toch apart hoe Hollywood het beeld die mensen over de hele wereld hebben van Arabieren zo kan beïnvloeden! 

Geile Disney animators

Wist je dat Disney veel gebruik maakt van verborgen boodschappen in zijn tekenfilms? Vaak zijn het grappen van de makers, maar soms hebben ze ook een andere betekenis. Feit is dat deze 'grappen' toch niet voor kinderoogjes zijn bedoelt!

Subliminals zijn subtiele verborgen boodschappen, zo verstopt dat ze je vaak niet eens bewust opvallen, maar wel in je onderbewuste blijven hangen. Meestal zijn dit hele korte beeldcn die maar een fractie van een seconde duren. Deze subliminals worden vaak gebruikt voor reclame of verkoop, maar soms ook voor beïnvloeding van meningen en standpunten, triggers voor alters of geheime boodschappen.

De subliminals in de Disneyfilms zijn vaak van seksuele aard. Bovendien zitten er (buiten het nadrukkelijke moraal) ook vreemde achterliggende gedachten in de films, zoals het niet kunnen vertrouwen van de familie of dat vrouwen alleen iets met schoonheid kunnen bereiken. In combinatie met seksuele subliminals is dat toch best luguber voor een kinderfilm..

Als je goed kijkt zie je achter de reddertjes een naakte vrouw in het raam staan. Dit lijkt meer dan een grapje, de vrouw heeft namelijk een gehoornd masker op wat blijk geeft van een of andere duistere symboliek, of een satanisch ritueel. Vreemd!

Dit schijnt een foutje te zijn geweest in het animatieproces. Ja vast.

De 'zenuwachtige' ceremoniemeester die het huwelijk doet van de Kleine Zeemeermin heeft hier een stijve. Ariël was vast erg hot in die film. Volgens Disney is dit trouwens gewoon de knie van de man. Dan heb ik nog nooit zo'n slecht getekende knie gezien!

Nou hier moet je toch wel echt goed zoeken! Toch schijnt deze seksueel getinte subliminal bewust gecreëerd te zijn.

Eigenlijk vind ik het wel komisch. De films zijn zo ontzettend zoetsappig dat je dit totaal niet verwacht. Verder is het mij als kind toch nooit opgevallen, dus de volgende keer als ik nog eens een Disney Classic opzet ga ik toch maar eens heel goed opletten!

Follow my blog with Bloglovin

7 word story's

Attack of the killerheels

Ooit een fashionshow op tv gezien? De hectiek van het uit- en aangekleed achter de coulissen? Zo is het in het echt dus ook. Mijn zusje studeert fashion design en zit bij de voorrondes van de Triumph award. Even ter verduidelijking voor de ondergoednoobs onder ons: dat is een lingeriemerk.

Thema: Dragons & Butterflies. Wat je ziet? Tientallen prachtige, sprookjesachtige creaties. Van vlinderkragen tot een meisje met een geschubde drakenrug, van een meisje met veren op haar schouders en een wandelende cupcake. Op en neer geren met naald en draad, halfnaakte modellen die op mega-hoge hakken over de draad van mijn laptop heen moeten stappen (ik moet tijdens het wachten op mijn zusje toch iets te doen hebben) en vooral  ontzettend gestresste designers die elkaar bijna in de haren vliegen. ‘Heeft er iemand mijn hakken gezien? Maat 40!’. Of: ‘Waar is mijn haarlak? Wie heeft mijn haarlak gejat?!’ Tja, iedereen wil natuurlijk door.

 Nu zul je je vast afvragen wat een communicatiestudentje bij een fashionshow doet. Omdat ik zo’n ontzettend lief zusje ben heb ik de make-up en het haar verzorgt. Gewapend met een aantal kwasten en een borstel in de hand heb ik (hopelijk) een runway-proof model gecreeërd. En nu ben ik superbenieuwd of ze door is!

                                                   

Het resultaat

Follow my blog with Bloglovin

Sneeuwwitje overkill

2012 kunnen we gerust het jaar van de Sneeuwwitjes noemen. Maar liefst twee films met respectievelijk de blanke schone  in de hoofdrol komen dit jaar uit. Vergeet bovendien niet de pas uitgekomen serie in de VS 'Once upon a time', waarin deze dame ook een cruciale rol speelt. 

Gaat 'Once upon a time' niet alleen over Sneeuwitje, maar ook over andere sprookjesfiguren, draaien de films puur en alleen om het bekende sprookje. Naar eigen zeggen zijn het twee totaal verschillende filmadaptaties. Universal komt met 'Snow White and the Huntsman', geregisseerd door nieuwkomer Rupert Sanders. Daartegenover komt Relativity met een meer familievriendelijke versie; 'Mirror, mirror' op de proppen, gewapend met een heerlijk vileine Julia Roberts als de Evil Queen. Zeg maar gerust dat de oorlog tussen beide Sneeuwwitjes is losgebarsten. Persoonlijk denk ik dat 'Snow white and the huntsman' gaat winnen, als je alleen al kijkt naar de prachtige poster en de wat meer volwassen benadering. Wat denk jij?

163 second movie

Nasty Nature

Eindelijk lente. De vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt en overal om je heen schieten de eerste narcisjes uit de grond. Je hoort bij heel zonneminnend Nederland die bij de eerste zonnestraal naar buiten schieten en geniet van een lange wandeling in het bos. En dan begint de ellende.

Nu goed, misschien was ik stiekem wel aan het wandelen voor school want eigenlijk ben ik niet zo actief. Eigenlijk had ik ook gewoon een jurkje en hakken aan. Gewapend met mijn fototoestel ga ik de uitdaging die 'wandelen in het bos' heet aan. Alsof ik opgeslokt wordt door een slijmerige poel drijfzand zak ik plots tot mijn enkels in de stinkende modder (hierna ontvang ik wederom terug op school schalkse blikken op mijn derrie-schoenen). Wil ik daarna genieten van de mooie krokusjes die de grond uitschieten, val ik bijna met mijn neus in een portie verse kikkerdril. Waarschijnlijk net uitgepoept door een dikke pad. Ontzettend chagrijnig sta ik op en loop ik stampvoetend richting station. Je raad het al, recht in de hondenpoep. Op het moment dat ik op het punt sta om het uit te gillen wordt ik ook nog eens aangevallen door een gemuteerde duif met een tumor aan zijn voet. Niks geen groene pracht, natuur je bent nasty!

Savage beauty

'Life to me is like a Grimm fairytale', zei Alexander McQueen ooit. Helaas voor hem een duister sprookje, met een tragisch einde, kijkend naar zijn plotselinge zelfmoord in 2010. 'Een groot verlies voor de modewereld,' werd van alle kanten geroepen en daar ben ik absoluut mee eens. Hoe depressief mcQueen zelf ook was, hij maakte de prachtigste creaties, zoals een van zijn laatste, de 'Savage Beauty'-collectie. Een fantasievolle collectie om bij weg te dromen...

Collecties zijn vaak geïnspireerd door het leven van de designer zelf. En inderdaad, deze collectie heeft wel degelijk wat weg van een Grimm-sprookje!