Herinneren jullie je 'Le Petit Prince' nog? Dat boekje dat je voor Frans tijdens de middelbare school moest lezen? Mijn Frans was zo wonderbaarlijk goed dat ik eerlijk gezegd geen snars heb begrepen van heel het verhaal, maar kwam het laatst weer tegen en eigenlijk is het juist een prachtig boek. Een boek dat een kinderboek lijkt te zijn, maar stiekem volzit met diepzinnige en idealistische punten over het leven.
Het verhaal gaat over een piloot die neerstort in de Sahara en daar een klein jongetje ontmoet. Het jongetje blijkt een kleine prins te zijn, die op een asteroïde leeft. De kleine prins verveelt zich en vervolgt zijn tocht naar een aantal planeten waar hij meerdere persoonlijkheden ontmoet. Elk van deze persoonlijkheden stelt een volwassene voor met een obsessie, zonder zijn simpele verstand te gebruiken. Dat is eigenlijk het thema van heel het boek; het verlies van kinderlijke onschuld. Volwassenen zijn vergeten hoe het is om kind te zijn en houden zich bezig met nutteloze obsessies, waardoor ze de werkelijkheid uit het oog verliezen.
Maatschappijkritiek verpakt als sprookje. Naar mijn mening is dit boek een mooi, poëtisch verhaal voor alle leeftijden: kinderen voelen zich begrepen in een herkenbare fantasiewereld en volwassen staan weer even stil bij hun innerlijke kind.
* Leuk weetje: in 2003 is er een kleine planeet vernoemt naar het hoofdpersonage: 'Petit-Prince'.
'Met ziet slechts goed met het hart. Het echt belangrijke kan men met de ogen niet zien.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten