Een dagdroom? Nou, niet bepaald. Verwacht je weg te dromen bij een fijn, fantasievol feestje, dan ben je bij dit festival aan het foute adres.
Na een miljoen keer de verkeerde kant op gestuurd te worden door ‘slimme’ Belgische politieagenten die niet even een bordje neerzetten, besluiten deze agenten drie uur na aanvang van het Daydreamfestival, een bordje te plaatsen voor die ‘domme’ Nederlanders. Nog even een kuilenparcours en een wedstrijdje inparkeren en we stappen eindelijk de auto uit. In de verte zie je torentjes van iets wat een soort van circustent lijkt. De doordringende bas sleept je meteen de realiteit in.
Wil je echt een dagdroom beleven, moet je net als ongeveer de helft van de bezoekers gewoon een lijntje coke snuiven of een pilletje nemen (jaja, die fouillering en die tassenzoektocht had erg veel nut, mocht zelfs mijn deodorant houden). Of je moet even in het erg smerige toilet gaan zitten, alhoewel dat meer een nachtmerrie is. Als je namelijk na een uur wachten eindelijk in het hokje zit en een rol wc-papier hebt bemachtigd, is de herrie van buiten zo groot dat het net lijkt of ze buiten een partijtje oorlog voeren.
Dat waren dus mijn Daydream ervaringen. Deze review heeft misschien een negatief tintje en ondanks dat ik de Bob én lichtjes onderkoelt was, heb ik toch een topdag gehad. Het is uiteindelijk toch wat je er zelf van maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten